Ahh.. diyerek inlediğiniz ve kendinizi o derin sessiz ve oldukça karanlık yerde buldunuz mu? bulduysanız yanımdaki yerinizi çoktan bulmuşsunuz demektir. işte böyle kasvetli ve içe dönük olduğum dönemlerde ne kadar aciz ne kadar değersiz ne kadar küçük ne kadar zavallı olduğumu hissediyorum. ve debelendikçe kendimi suçladıkça yerim daha bir sessiz daha bir karanlık oluyor. Çırpınışlarım belli bir süre sonra ümitsizliğe düşürüyor beni. düştükçe yerim daha bir sessiz ve daha bir karanlık oluyor. sessizlik o kadar fazla oluyor ki kendi varlığımdan bile şüphe ediyorum karanlık o kadar fazla ki hayallerinizi bile göremez hale geliyorsunuz. sonra çook derinlerden ama çook derinlerden bir ses duyuluyor adeta kulakları tırmalarcasına tırmalamayı geçtim sanki kulaklarımdan kanlar fışkırtacak kadar şiddetli. Uzun zamandır duymak istemediklerime kapattığım kulaklarımı bir kez olsun o sesi anlamaya, davet ettiği gerçeğin ne olduğunu bilmeye adamaya karar veriyorum.belli ki bu duruma ben geldim ve o beni bu yalnızlıkta bu karanlıkta bırakmaya hiç niyetli değil ses. bir anda o kulaklarımı kanatan çığlık, denizin dibine düşmüş küçük bir çocuğu kurtarmaya gelen dalgıçlar gibi, elimden tutup beni sessizliğimden karanlığımdan çıkarmaya başladı. öyle ki kendi içindeki sevinç huzur dinginlik o kadar fazlaydık ki sadece kulağıma fısıldadığı o sesle içimi aydınlatmaya başladı. içimden beni burada da bulanlar var Allah'ım ne kadar büyüksün derken kulağımdaki ses dikkatimi çekti. Allahu ekber...Allahu ekber... Lailaheillah.... sana sonsuz ihtiyacımız var allahım sen bizi yalnız ve sensiz bırakma.AMİN
KAZANALIM mı?
AĞLAYIN ULAN !!!
OKUMADAN ----- ANLAYIN
MÜMKÜN MÜ?
ANNEME (VE TÜM ANNELERE)
ÜMİDİM
YOKSA NE!
MektuP
Bir mektup yaz bana için de sadece sen olsun. Başkalarını değil ya da başkalrı ne der düşüncesiyle değil. Sadece kendini yaz. Hayallerini yaz, ne olduğunu, ne veya neler olabileceğini yaz. Ama sadece kendini yaz. Kendini kendi kelimelerinle anlat başkalarından alıntı yapmadan acaba yazdıklarımı anlayabilirler mi kaygısıyla değil sadece kendini yaz. Zor insanın kendisiyle yüzleşmesi ve bunu bir başkasıyla paylaşması. Sır olamadan ya da yalan söyleyemeden yaşayamayan insanlar için, bizler için zor. Ama biz bu grubu, içinde sır olmasın, dert kalmasın, herkes içini döksünde rahatlasın diye oluşturmadık mı? Ön yargılardan uzak, anlayış, hoşgörü ve sevgimizle baş koymadık mı bu yola? Birikimlerimizle ortak olmadık mı her zorluğa. Bu zorluklar karşısında a'nın, m'nin, m'in, y'un desteğini kim inkar edebilir ki? İşte biz her zaman zora talip olduk farkında olmadan. Bir insana yol gösterebilmek kolay değil. Dediklerimizin, ağzımızdan çıkan her kelimenin sorumluluğunu aldık. Ne zor...!!! Şimdi tek isteğim herkesin bir mektup yazması. Kime ne yazdığı veya kime okutacağını düşünmeden yazmısını istiyorum. Kimimiz bir dostuna yazar, kimi de meçhul birine(örn. mesaj şişesine koyar denize atar da bulan okur diye). Haydi!!! Bununla kim uğraşır demeyin sırlarınızla son bir kez yüzleşin.
Gözüm kara atıldım yola
Önümde tepeler veremem mola
Engel olurlar tapamam kula
Elimi açar yalvarırım Râbba.
Yeni bir gün başlıyor uykusuz
Hayatın içindeyim kuşkusuz
İçime çekiyorum korkusuz
Ölümü bekliyorum fütursuz
GÖNÜL YORGUNLUĞU
21. yaşımın tam ortasında
Gece yarısı yine yollarda
Bedenim yıpransa da
Gönül yorgunluğu bir başka
Elinden alı verir ansızın
Değerlerini, değer verdiklerini
Bir adım daha attırmaz sonsuzluğa
Sıkıca tutar atar bir boşluğa
Gönül yorgunluğu bu affı yok
Oldu mu bir kere dönüşü yok
Hayattan zevk alamazsın
En hareketli günden sıkılırsın
Yaşadığın her saniyeyi sorgularsın
Çıkış yolu arar da bulamazsın
Gönül yorgunluğu bu affı yok
Oldu mu bir kere dönüşü yok
SENİN İÇİN (ABLAMA İTHAF EDİYORUM)
Özledim seni, canım ağzım da
Zaman içinde bir kapı açılsa da
İlk ayrılığımıza gidebilsem de
“Ne olur gitme” diyemezdim
Dert büyük derman yok
Aşk büyük âşık yok
Bir ironide sıkışmışım
Ağlamak isterim ama ne için
Gülmek isterim senin için
Gözlerim dolu dolu şimdi
Yanımda olup şöyle bir
Dokunsan bam telime
İçimden gelenler inan
Ulaşır da gözlerimize
Gölleri denizlere
Irmakları nehirlere çeviririz
Dert büyük derman yok
Aşk büyük âşık yok…
Olması gereken belki de bu
Ben senden sen benden uzak
Rüyalarda buluşursak
Gözyaşlarımı içime akıtacak
Sevgimizi ortaya çıkaracak
Seni mutlu edeceğim
Dert büyük derman yok