21. yaşımın tam ortasında
Gece yarısı yine yollarda
Bedenim yıpransa da
Gönül yorgunluğu bir başka
Elinden alı verir ansızın
Değerlerini, değer verdiklerini
Bir adım daha attırmaz sonsuzluğa
Sıkıca tutar atar bir boşluğa
Gönül yorgunluğu bu affı yok
Oldu mu bir kere dönüşü yok
Hayattan zevk alamazsın
En hareketli günden sıkılırsın
Yaşadığın her saniyeyi sorgularsın
Çıkış yolu arar da bulamazsın
Gönül yorgunluğu bu affı yok
Oldu mu bir kere dönüşü yok
GÖNÜL YORGUNLUĞU
SENİN İÇİN (ABLAMA İTHAF EDİYORUM)
Özledim seni, canım ağzım da
Zaman içinde bir kapı açılsa da
İlk ayrılığımıza gidebilsem de
“Ne olur gitme” diyemezdim
Dert büyük derman yok
Aşk büyük âşık yok
Bir ironide sıkışmışım
Ağlamak isterim ama ne için
Gülmek isterim senin için
Gözlerim dolu dolu şimdi
Yanımda olup şöyle bir
Dokunsan bam telime
İçimden gelenler inan
Ulaşır da gözlerimize
Gölleri denizlere
Irmakları nehirlere çeviririz
Dert büyük derman yok
Aşk büyük âşık yok…
Olması gereken belki de bu
Ben senden sen benden uzak
Rüyalarda buluşursak
Gözyaşlarımı içime akıtacak
Sevgimizi ortaya çıkaracak
Seni mutlu edeceğim
Dert büyük derman yok
Aşk büyük âşık yok…