Ben sevmenin mahkûmu, kaderimin sürgünü
Ayağımdaki prangalarla, hatalarımın esiri
Etrafımdaki parmaklıklarla, zamanın tutsağıyım
Kendi benliğine hapsolmuş çaresiz ruhum.
Ne yaman bir çelişki içinde kaybolmuş,
Sesimizi duyuramayınca kağıda sarılmış,
Gözyaşlarımızı kalemimizin mürekkebi yapmıştık.
O mürekkeple yazmaya devam ediyorum
Sen üzülme, hayata inat hayallerimizi paylaşıyorumŞu birkaç satırda doya doya özgürlüğümüzü yaşıyorum…
0 Yorum:
Yorum Gönder