DEĞERSİZ ADAM

Güneşin yanında karanlığın koynundayım
Yazın ortasında hala montlayım
Üşüyorum…

Hayal değil gerçeklerle yaşamaya
Azmetmişim bir daha aldatılmamaya
Kararlıyım…

Duygularımın esiri olmuş
Şu genç yaşımda yaşlanmışım
Yorgunum…


Birden geri dönüp bakıyorum
Aslında kaçan zamanı kovalıyorum
Ümitsizim…

Şimdi ise herkesin yaralarına bakıyorum
Merhem değil sadece tuz basabiliyorum
Çaresizim…

Yinede ileri bakmaya çalışıyorum
Beraber adım atacak kimse bulamıyorum
Yalnızım…

Sahil kenarında yıldızlarla dost oluyorum
İnan denizle bile konuşuyorum
Korkuyorum…

Ne değersiz bir adammışım…
Herkesten değil kendimden kaçıyormuşum…



BEKLEYEBİLİYORUM SADECE

Kafamda cevap bekleyen bin bir soru ve düşünce
Bekleyebiliyorum sadece
Belki saatlerce, günlerce, haftalarca
Sonra geri dönüyorum, bakıyorum
Yeni sorular ve sorunlarla kuşatılıyorum
Çıkmak istedikçe içlerine batıyorum
Kafamı kaldırıyor, elimi uzatıyorum
Tutan olmuyor, bekleyebiliyorum sadece
Belki saatlerce, günlerce, haftalarca
Karanlık kuyunun dibinde, sessizce
Tutunacak bir dal arıyorum, çaresizce
Korkuyorum, bekleyebiliyorum sadece
Belki saatlerce, günlerce, haftalarca
Çıkış yolumu düşünüyorum ümitle
Korkmak yerine sarılıyorum dertlere
“Belki” diyorum “Belki çare olursam çıkabiliriz buradan”
Sarıldığım dertlerde sırtlarını dönüyorlar
Ağlıyorum ve bekleyebiliyorum sadece
Belki saatlerce, günlerce, haftalarca
Gözyaşlarımı silerken, dudaklarımda iki kelime
Çaresizim ve yalnızım ...




Küçük BEN

Fotoğrafım
BIR BEN VARKI BENIM ICIMDE BENDEN ÖTE BENDEN ZIYADE...

Bana KATLANANLAR